Piranesi is een heel speciaal, uniek boek en ik vond het absoluut geweldig. 

We volgen Piranesi, die woont in een ontzettend groot huis/kasteel met allerlei kamers met daarin standbeelden. Op de onderste verdieping is een oceaan met getijden, die soms bepaalde kamers overspoelt. Piranesi leeft al zolang in het huis dat hij de getijden doorheeft en hierop kan anticiperen. Het is Piranesi’s missie om het hele huis te verkennen en in kaart te brengen. 

Er is één andere persoon in het huis, die hij “de Ander” noemt. 

Op een bepaald moment vindt Piranesi bewijs dat er nog iemand anders in het huis is (geweest) en dit is het begin van een mysterie. 

Dit boek is zo fantastisch geschreven. Door de vele beschrijvingen lijkt het echt alsof je met Piranesi door het huis loopt en naar de standbeelden kijkt. 

Piranesi zelf is een heel intrigerend personage. Hij komt heel kinderlijk en naïef over en stelt zich totaal geen vragen bij sommige dingen. Zo beschrijft hij dat hij niet meer weet hoelang hij al in het huis is of weet hij zijn naam niet meer, maar dat accepteert hij gewoon. 

Het is dus aan de lezer om de puzzelstukjes die verspreid zitten in het boek samen te voegen, want Piranesi zal het niet zelf doen. 

De schrijfstijl is absoluut prachtig. Ik las het boek in het Nederlands, een vertaling dus, maar wauw. De bewoordingen zijn vaak prachtig gekozen en het blijft toch heel eenvoudig, aangezien Piranesi ook zo is. We lezen nl. vanuit een ik-persoon. 

Het is zeker en vast een heel beschrijvend verhaal, heel personage-gedreven, wat exact mijn type van boek is. Als je dus actie verwacht, is dit niet het boek voor jou. 

Daartegenover; als je graag raadsels oplost en beschrijvingen leest van o.a. standbeelden, kamers en vogels, dit in een prachtige schrijfstijl, is dit exact het boek voor jou.