Scan barcode
A review by odettebrethouwer
9/11 by Alan Gratz
dark
emotional
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
5.0
Het eerste stuk van deze review staat ook op Instagram. Ik heb deze verder aangevuld. Heb je die daar al gelezen, klik dus vooral door!
Natuurlijk ken ik als boekverkoper het werk van Alan Gratz. Ik had alleen nog niets van zijn hand gelezen.
Zodra ik dit boek in de brochure van Kluitman zag staan, was ik even stil. Ik herinner me waar ik was toen ik hierover hoorde, ik herinner me mijn krantenbespreking in groep 8 de maandag erna, en nu schrijft een auteur die bekend is van historische verhalen hierover?
Maar hij verwoord het in het voorwoord goed: voor de middelbare school leerlingen van nu is dit historisch. En het is een kantelpunt in de wereldgeschiedenis, met verstrekkende gevolgen.
Boeken zijn een goed medium om dit soort verhalen te vertellen, omdat het je de kans biedt om als lezer in de schoenen te staan van betrokken personages, waardoor je een veel beter begrip krijgt wat dit voor mensenlevens betekende.
Ik ben diep onder de indruk van dit boek en kan het aan iedereen aanraden. Of je je 9/11 nou wel of niet herinnert, of je nou wel of niet politiek betrokken bent, dit is gewoon een must read!
Wat ik erg mooi vond aan dit boek is dat er een tijdverschil tussen beide personages zit. Dat betekent dat je nu én toen, allebei door de ogen van een kind verteld krijgt. Dat is zo mooi gedaan.
Daar zitten ook hele mooie parallellen tussen beide belevingswerelden in. Dat laat zo mooi zien dat je vergelijkbare ervaringen kunt hebben, ook al sta je allebei aan de andere kant van een oorlog en ligt je belevingswereld 2 decennia uit elkaar.
Dit boek speelt, uiteraard, met de emoties en je gevoelens. Wat een rollarcoaster. Er waren ook verrassende momenten waarop mijn ogen volschoten. Dat is een kunst van de auteur denk ik, om de emotie en het verhaal in kleine, begrijpbare dingen te stoppen zodat het grote, abstracte verhaal naar voren komt.
Ik ga sowieso meer van Gratz lezen, want volgens mij vertelt hij belangrijke verhalen die vertelt moeten blijven op een manier dat ze tot leven komen. Dergelijke verhalen maken op mij de meeste indruk, en daarin zal ik vast niet de enige zijn!
Natuurlijk ken ik als boekverkoper het werk van Alan Gratz. Ik had alleen nog niets van zijn hand gelezen.
Zodra ik dit boek in de brochure van Kluitman zag staan, was ik even stil. Ik herinner me waar ik was toen ik hierover hoorde, ik herinner me mijn krantenbespreking in groep 8 de maandag erna, en nu schrijft een auteur die bekend is van historische verhalen hierover?
Maar hij verwoord het in het voorwoord goed: voor de middelbare school leerlingen van nu is dit historisch. En het is een kantelpunt in de wereldgeschiedenis, met verstrekkende gevolgen.
Boeken zijn een goed medium om dit soort verhalen te vertellen, omdat het je de kans biedt om als lezer in de schoenen te staan van betrokken personages, waardoor je een veel beter begrip krijgt wat dit voor mensenlevens betekende.
Ik ben diep onder de indruk van dit boek en kan het aan iedereen aanraden. Of je je 9/11 nou wel of niet herinnert, of je nou wel of niet politiek betrokken bent, dit is gewoon een must read!
Wat ik erg mooi vond aan dit boek is dat er een tijdverschil tussen beide personages zit. Dat betekent dat je nu én toen, allebei door de ogen van een kind verteld krijgt. Dat is zo mooi gedaan.
Daar zitten ook hele mooie parallellen tussen beide belevingswerelden in. Dat laat zo mooi zien dat je vergelijkbare ervaringen kunt hebben, ook al sta je allebei aan de andere kant van een oorlog en ligt je belevingswereld 2 decennia uit elkaar.
Dit boek speelt, uiteraard, met de emoties en je gevoelens. Wat een rollarcoaster. Er waren ook verrassende momenten waarop mijn ogen volschoten. Dat is een kunst van de auteur denk ik, om de emotie en het verhaal in kleine, begrijpbare dingen te stoppen zodat het grote, abstracte verhaal naar voren komt.
Ik ga sowieso meer van Gratz lezen, want volgens mij vertelt hij belangrijke verhalen die vertelt moeten blijven op een manier dat ze tot leven komen. Dergelijke verhalen maken op mij de meeste indruk, en daarin zal ik vast niet de enige zijn!