naçizane sıralamam:
1. come rain or come shine
2. noktürn
3. malvern hills
4. çellistler
5. aşk şarkıcısı

Kazuo Ishiguro'nun romanlarını çok sevmeme rağmen kısa öykülerini daha önce hiç okumamıştım. Murakami gibi onun da jazzdan bir hayli etkilendiğini gördüm bu yüzden kitabı bir pazar günü kahve ve Chet Baker eşliğinde okumak da ayrı bir keyif verdi. Ishiguro'nun Klara and the Sun ya da Nevet Let Me Go'dakinin aksine bilim kurguya kaymayan hikayelerini daha çok sevdiğimi de fark ettim bu vesileyle. Muhtemelen ana teması asla bu olmasa da müziğin insanları birleştirdiği gibi ayırabildiğini gösterdi bana ve bir kez daha Godard'ın aynı film zevkine sahip olmayan eşler ayrılmaya mahkumdur lafı geldi. En sevdiğim kısım ise karakterlerin her zaman okuyucuya yaranmaya çalışmaması, hatta bazen sinirimize dokunma pahasına acımasız olabilmeleriydi.