A Touch of Ruin is het tweede boek in de Hades x Persephone-reeks. 
Het eerste boek vond ik heel erg goed, dus ik had hoge verwachtingen van dit tweede deel. Jammer genoeg werden die niet helemaal vervuld...

Persephone is in dit boek lichtelijk onuitstaanbaar. Waar ze in het eerste boek een sterke, onafhankelijke vrouw is, is ze in dit boek ongelooflijk naïef en zeurderig. 
Ook Hades vond ik veel minder sympathiek overkomen dan in het eerste boek. De enige oplossing die deze twee kunnen bedenken voor hun problemen is seks. Misschien helpt effectief praten wel beter af en toe??

Er werden een aantal bekende (en minder bekende) mythes aangestipt in dit boek, wat ik dan wel weer fijn vond. Vooral Apollo krijgt meer aandacht in dit boek.

Het boek is wel ontzettend vlot geschreven. Zelfs met mijn regelmatige oogrollen kon ik dit boek niet wegleggen en las ik het in een paar leessessies uit.
De sympathieke Hermes en de amazone Zofie waren hele aangename bijpersonages die het verhaal een pak draaglijker maakten.

De laatste 50-100 bladzijden gebeurden er dan wel weer een aantal dingen die ik erg leuk vond en die een goede opzet geven voor het derde boek.
Ik ben daar dan ook zeer benieuwd naar, met goede hoop dat er meer gepraat zal worden dan gevreeën om relationele problemen op te lossen.

Om samen te vatten; A Touch Of Ruin is opnieuw een vlot geschreven boek met als focus de verdieping van de relatie van Hades en Persephone. Ondanks dat ik het verhaal niet top vond, kon ik toch niet stoppen met lezen. En na het einde van dit boek, ben ik heel benieuwd naar het derde boek.
Ik gaf dit boek 3,5 sterren.
Dankjewel Zomer & Keuning en VBK België voor het recensie-exemplaar!