Ik kreeg dit boek bijna een jaar geleden op het bookstabreakfast tijdens Druk in Leuven en ik kan niet geloven dat ik zo lang heb gewacht om het te lezen!!

Voor mij was dit boek een ode aan taal. 
De schrijfstijl was absoluut prachtig en hoe er werd gespeeld met taal deed mijn logopedistenhart (en liefhebber van het Nederlands) sneller kloppen. 

In dit boek gebeurt zo weinig en toch ook veel tegelijkertijd. 
We volgen drie personages die zich allemaal bevinden op de luchthaven van Istanboel. We hebben Sibel, die elke dag haar vlucht richting België mist en lijdt aan een vorm van selectief mutisme. Daarnaast hebben we Wernicke, een zieke (ex-)piloot (wiens naam ongetwijfeld een mooie verwijzing is naar het taalgebied van Wernicke, wat ook een verwijzing is naar zijn aandoening) en Ömer, een beveilingsagent die hen in de gaten houdt. Een drugshond maakt het hele plaatje compleet. 

Ik kan niet zo goed uitleggen wat er allemaal gebeurt in het boek, maar ik heb het in één ruk uitgelezen. Het is zo bijzonder en sfeervol. Sibel verbindt alle personages op een mooie manier. Ze is zo geduldig en begripvol tegenover Wernicke. Ze begrijpt hem echt op een of andere manier, terwijl hij voor de rest van de wereld onbegrijpbaar is. Ömer is op zijn beurt heel begripvol naar Sibel toe en laat haar toe in zijn eenzame wereld. 
Als hondenliefhebber was de aanwezigheid van de lieve hond ook alleen maar een pluspunt. 

Langs de andere kant zijn er denk ik heel wat dingen die over mijn hoofd gingen, maar ik zat zo in het taalgebruik en het verhaal dat ik me er niks van aantrok en gewoon verder wilde lezen. 

Ik raad dit boek aan aan liefhebbers van de Nederlandse taal, als je houdt van magisch realisme en boeken waar eigenlijk heel weinig in gebeurt maar die je toch kunnen vastgrijpen als je het toelaat. 
Ik gaf het boek 4 sterren, maar ben aan het twijfelen om te verhogen, want ik blijf de hele tijd aan het boek denken. 

Bedankt uitgeverij Pelckmans voor het recensie-exemplaar!