De Schaduw van Perseus is het tweede boek van Heywood en ik vond het nog beter dan haar eerste boek. Dat terwijl ik ‘Dochters van Sparta’ ook al erg goed vond!

 

Wanneer je de boeken van deze auteur leest, voel je aan alles dat ze veel kennis heeft over het onderwerp en veel onderzoek doet. Ze probeert alles zo realistisch mogelijk weer te geven.

Ook in dit verhaal van Perseus slaagt ze hier erg goed in. De goden spelen een passieve rol; ze lopen niet fysiek rond op deze aarde. Ik was dan ook heel benieuwd om te zien hoe ze de mythe van Perseus, waar toch een aantal goden een prominente rol spelen, zou aanpakken.

 

We lezen vanuit drie vrouwelijke perspectieven; Perseus komt nooit zelf aan het woord. Het eerste deel wordt verteld vanuit het oogpunt van Danaë (de moeder van Perseus), vervolgens Medusa, daarna Andromeda (Perseus’ vrouw) en het laatste deel lezen we terug uit het oogpunt van Danaë.

Wat deze drie vrouwen ondergaan is ongelofelijk tragisch en dankzij de schrijfstijl van Heywood leef je echt met hen mee.

Als je Perseus nog niet haatte voordat je dit boek las, dan zal je het wel doen hierna.

Wat ik fijn vond aan dit boek was dat zijn daden nooit worden geëxcuseerd; hij heeft gewoonweg slechte dingen gedaan en dat is het. Misschien een beetje jammer dat Heywood geen twist heeft gegeven aan het einde van de mythe van Perseus, want ook in dit verhaal hebben zijn daden weinig echte gevolgen. Maar dan was het misschien té ver afgedwaald van de “originele” mythe.

 

Om samen te vatten; Als je geïnteresseerd ben in Griekse mythologie, ga je hier zeker je hartje aan kunnen ophalen. Het leest ontzettend vlot en je voelt aan alles dat het erg goed onderbouwd is.

Ik gaf dit boek 5 sterren.

 

Bedankt uitgeverij Orlando en Elke Dag Boeken voor het recensie-exemplaar!